Over deze boekverfilming na het boek van Annejet van der Zijl waren heel wat verwachtingen.
Vooral omdat het zo realistisch over zou moeten komen omdat het een waar gebeurd verhaal is.
Ik zelf ben van het weekend naar deze film geweest met een vriendin. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er nog géén verwachtingen van had.
Toen we eenmaal in de bioscoopzaal zaten en om ons heen keken beseften we ons opeens dat er alleen maar oudere mensen om ons heen zaten.
Maar dat was vast omdat dit waargebeurde verhaal zich rond de tweede wereldoorlog heeft afgespeeld.
Toen de film voorbij was besefte ik wat een mooie en ontroerende film het eigenlijk is, een zwarte man die naar Nederland komt om te gaan studeren maar hier in Nederland zien ze hem niet zitten en word die roetmop genoemd. Hij komt een Nederlandse vrouw tegen waar die smoor verliefd op word. Die Nederlandse vrouw zit net in een scheiding en loopt een zwarte man tegen het lijf die uiteindelijk ook nog eens kostwinner van haar word. Ze krijgen samen een kind maar dat spreekt van een schande omdat het kind ook afkomstig is van een zwarte man. Alles bij elkaar gevat: Een drama. Met toch af en toe wat sympatieke humor tussendoor waar je ook wel om kan lachen.
En o ja voor de extra gevoelige vrouwen onder ons voor als je de film gaat kijken: Tissues bij de hand!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten